Heroisch…vraagteken?
Het is vrijdag, vrijdag 26 april ‘The day before…’ de route is gereed, de voeding is binnen (net op tijd pfuhh), de motards zijn geregeld (4 enthousiaste vrijwilligers) en ook de Deko Bikesport bezemwagen staat vol getankt en paraat dus laat wat mij betreft die Koningsdag maar beginnen.
Nog een nachtje slapen en met de wetenschap dat nagenoeg alles onder controle lijkt kan ik de slaap toch maar slecht vatten, ik lig maar te woelen en te prakkiseren en als ik dan eindelijk toch wegzak na ettelijke uren schrik ik rond 6 uur wakker door de regendruppels op het dak van ons huis.
Nee toch…. zal toch niet, kak! En of het niet erg genoeg is gaan de zogenaamde ‘hemelsluizen’ helemaal open en het houdt maar niet op.
Ok, wat dan, de ‘koers’ gaat immers altijd door zegt men maar dit is toch niet leuk meer en erger nog, ik als organisator MOET. Ik moet enthousiast blijven en vol goede moed blijven, amai!
Inmiddels is het 8 uur geworden en de regen valt nog steeds met bakken uit de hemel en alle ingrediënten zijn daar om er een heroïsche editie van te maken, wat het op zich ook wel weer mooi maakt. Want laten we eerlijk zijn, we hebben het toch nog steeds over de heroïsche edities van Parijs-Roubaix met onze ‘helden’ en die van de Ronde van onlangs met Mathieu…legendarisch. Maar om daar nu zelf onderdeel van te worden gaat misschien wat ver.
Maar goed, de ingrediënten voor een gedenkwaardige tocht zijn daar het zal dan wellicht een bizar tochtje worden als het zo blijft regenen en is de focus op de tourrit der tourritten op Voorne-Putten, de ‘Arie den Hartog Fiets Toertocht’ een feit.
Het zal mij benieuwen wie er allemaal zin heeft in zo’n editie waar men het over jaren nog heeft en inmiddels aangekomen op de Breedstraat wacht ik geduldig af, waar voorlopig geen enkele sterveling op een racefiets zich meldt. Met een diepe zucht neem ik binnen nog een teug van mijn inmiddels ingeschonken heerlijke warme kopje koffie in afwachting wat er komen gaat en al starend naar boven naar de hemel wordt ik toch licht enthousiast…..
En wat gebeurd er nu? Het zal niet waar zijn, maar geheel in het kader van ‘je krijgt wat je toekomt’ zie ik de lucht lichter worden en er vallen gaten in de dikke bewolking. Het lijkt zowaar op te klaren en de regen stopt, uhh. Euforisch als ik ben krijg ik het op mijn heupen en ik denk ook vele andere enthousiastelingen want ineens komen uit alle hoeken en gaten personen met een racefiets tevoorschijn, groot, klein, jong, oud, vrouw, man, etc…. En langzaamaan stroomt het plein vol met coureurs die het aandurven om zichzelf te ‘geselen’ en de elementen alsnog te trotseren.
Gaat het toch nog een mooie dag worden, ‘who knows’….
Als de stroom van arriverende renners toeneemt wordt ondertussen bij onze voordeur van Deko Bikesport het nieuwe monument onthuld door de burgemeester en wethouder met daarop een gloednieuw bronzen plaquette ter ere van de sportieve prestaties van Arie den Hartog en andere sportieve helden van Zuidland.
Na dit ene hoogte punt volgt er een nieuw moment waarop de meeste deelnemers van vandaag hebben gewacht, het startschot! Het startschot van de tourrit der tourritten op Voorne-Putten.
Weg zijn we en gelijk wordt er een stabiel tempo aangehouden door de koplopers van het peloton en wordt er gang gemaakt richting Abbenbroek. Daarna zijn Heenvliet, Zwartewaal de plaatsen die onderdeel zijn van de route.
De motards zorgen er subliem voor dat het tempo van 32 a 33 km/h perfect kan worden aangehouden. Dit tempo zorgt er voor dat demarreren zinloos is en doe je dit wel…. Dan is het geheid een ‘chasse patat’.
Het strakke tempo blijft gehandhaafd en het peloton wordt getrakteerd op een inmiddels droge weg maar wel met een ‘zuigende wind’ van schuin opzij die misschien het tempo negatief doen beïnvloeden maar niets is minder waar.
De coureurs vervolgen hun weg richting Molendijk om vervolgens buitendijks het Daan Monsterpad op te schieten en hier is het zaak om scherp te blijven en niet op het kantje te komen anders kan het wel eens een hele lange onderneming te worden. Na wat draaien en keren bij de haven aan het Spui is het Hekelingen dat de groep voorbij ziet komen. 
Simonshaven is ook zo’n plaats dat weleens voor aanvallen kan zorgen want daarna volgt een zwaar stuk door de polder en iedereen wil
voorin zitten maar het snijdende tempo aan kop zorgt dat aanvallen uitblijven en de coureurs kiezen eieren voor hun geld en wachten geduldig af tot het juiste moment. Maar eigenlijk komt die er helemaal niet want geen enkele coureur heeft de parcourskennis die nodig is om een splijtende demarrage te plaatsen, enkel de man aan kop kent het parcours dus met enig gemak en zonder calamiteiten wordt het voltalig peloton van nagenoeg 80 renners en rensters verwelkomt op de Breedstraat door muziek en applaus.
Zo…. en nu is het tijd om eindelijk die consumptiebon te verzilveren en die welverdiende energiereep te nuttigen want iedereen heeft echt zijn uiterste best gedaan en kan ik echt met trots en top gevoel terugkijken op een meer dan geslaagde rit zonder calamiteiten en hopelijk tevreden deelnemers.
Aan alle deelnemers, super bedankt voor jullie deelname en enthousiasme, jullie waren geweldig!
Aan de Motards en de personen in de bezemwagen, enorm bedankt voor jullie bijdrage, deze wordt zeer gewaardeerd!
En ik, ik zal vanavond wel goed slapen denk ik….
Leo van der Velde
